پراکسی‌ها تقریب‌های رمزگذاری‌شده فایل‌های خام دوربین اصلی هستند که معمولاً با وضوح بسیار پایین‌تری نسبت به منبع اصلی تولید می‌شوند (البته نه همیشه) و به دلایل زیادی در گردش‌های کاری پس از تولید استفاده می‌شوند.

در حالی که تولید و کار با پراکسی ها نکات مثبت زیادی دارد، کار در گردش های کاری فقط پروکسی تقریباً تعداد مساوی منفی دارد.

در پایان این مقاله، همه مزایا و معایب را کاملاً درک خواهید کرد و در نهایت می‌دانید که آیا آنها برای شما و جریان کار/تصویر پس از تولید مناسب هستند یا خیر.

پروکسی ها برای چه مواردی استفاده می شوند؟

پراکسی‌ها در دنیای ویرایش ویدیو جدید نیستند، اما مطمئناً امروزه بیش از همیشه در جریان‌های کاری پس از تولید رایج هستند. رمزگذاری به شکل یا روشی مدت‌هاست که راهی برای تبدیل وضوح و/یا قالب فایل به فرمی سازگار برای یک سیستم ویرایش خاص بوده است.

دلیل اصلی ایجاد پراکسی‌ها اطمینان از اطمینان از یا دستیابی به ویرایش بلادرنگ رسانه منبع. اغلب برای سیستم‌های ویرایش (یا رایانه‌هایی که روی آن‌ها کار می‌کنند) امکان مدیریت فایل‌های خام دوربین با وضوح کامل وجود ندارد. و در موارد دیگر، فرمت فایل به سادگی با سیستم عامل یا حتی خود نرم افزار ویرایش غیرخطی (NLE) سازگار نیست.

چرا باید پروکسی تولید کنم؟

گاهی اوقات فایل های خام دوربین قبل از کدگذاری رمزگذاری می شوندویرایش به منظور به اشتراک گذاشتن همه رسانه ها برای به اشتراک گذاشتن یک ویژگی مشترک دلخواه خاص، مانند نرخ فریم هدف که با مشخصات نهایی قابل تحویل مورد نیاز برای توزیع مطابقت دارد یا برای برخی نیازهای ویرایشی خاص دیگر در سراسر خط لوله تصویربرداری/سرمقاله (مثلاً دریافت همه فیلمبرداری به 29.97 فریم در ثانیه از 23.98 فریم بر ثانیه).

یا اگر به دنبال یک نرخ فریم معمولی نیستید، اغلب اندازه/رزولوشن فریم برای VFX خیلی زیاد است که نمی‌توان آن را با نرخ مقرون به صرفه اعمال کرد. فایل‌های مثلاً یک فایل R3D 8K به چیزی کمتر حجم داده می‌شوند، مانند وضوح 2K یا 4K.

در انجام این کار، کار کردن با فایل‌ها نه تنها در خط لوله ویراستاری و VFX آسان‌تر است، بلکه خود فایل‌ها راحت‌تر و سریع‌تر بین فروشندگان و ویراستاران منتقل و مبادله می‌شوند.

علاوه بر این، هر دو طرف می‌توانند فضای ذخیره‌سازی را ذخیره کنند - هزینه آن می‌تواند به سرعت بالا برود، حتی امروزه زیرا اکثر تصاویر اولیه دوربین می‌توانند عظیم باشند، به خصوص در وضوح‌های بالاتر مانند 8K.

من پروکسی تولید کنم؟

در گذشته، همه این روش‌ها و ابزارها به طور سنتی در NLE یا مشابه‌های آن‌ها مانند Media Encoder (برای Premiere Pro) و Compressor (برای Final Cut 7/X) استفاده می‌شد. خود این فرآیند فوق‌العاده زمان‌بر بود، و اگر به‌طور کامل آماده نشود، می‌تواند منجر به پروکسی‌هایی شود که خود ناسازگار هستند و منجر به پس‌تولید و تولید بیشتر شود.سرمقاله/تاخیرهای VFX.

امروزه، چند راه حل سخت افزاری و نرم افزاری مختلف وجود دارد که در دنیای پس از تولید نفوذ کرده است و این روش قدیمی را به سمت بهتر شدن تغییر داده است، تا خلاقان در همه جا خوشحال شوند.

بسیاری از دوربین های حرفه ای اکنون گزینه ای برای ضبط پراکسی ها به طور همزمان در کنار فایل های اولیه دوربین خام ارائه می دهند . و در حالی که این می تواند بسیار مفید باشد، مهم است که توجه داشته باشید که این گزینه به میزان زیادی مصرف داده را در رسانه ذخیره سازی دوربین شما افزایش می دهد.

شما داده‌ها را بسیار سریع‌تر از آنچه در غیر این صورت جمع‌آوری می‌کردید، جمع‌آوری خواهید کرد، زیرا هر عکس را دو بار می‌گیرید. یک بار در فرمت استاندارد دوربین خام، و دیگری در پروکسی انتخابی شما (مثلاً ProRes یا DNx).

یک راهنمای سریع و آسان ویدیویی برای تولید پراکسی می‌خواهید؟ این مورد زیر به خوبی توضیح می دهد که چگونه آنها را به راحتی در Premiere Pro تولید کنید:

اگر دوربین من پروکسی تولید نکند چه؟

زمانی که دوربین این گزینه را ارائه نمی دهد، چندین راه حل سخت افزاری دیگر نیز وجود دارد. یکی از چشمگیرترین و پیشرفته ترین راه حل ها توسط Frame.io با عنوان Camera to Cloud یا به اختصار C2C ارائه شده است.

این نوآوری جدید دقیقاً همانطور که می گوید انجام می دهد. با استفاده از سخت افزار سازگار (اطلاعات بیشتر در مورد نیازهای سخت افزاری را می توانید در اینجا بیابید) پروکسی های دقیق کد زمانی در مجموعه تولید می شوند.و بلافاصله به ابر ارسال شد.

از آنجا می‌توان پروکسی‌ها را به هر کجا که لازم باشد هدایت کرد، خواه به تولیدکنندگان، استودیو، یا حتی ویرایشگران ویدیو یا خانه‌های VFX که به دنبال شروع کار خود هستند.

برای اطمینان، این روش ممکن است برای بسیاری از افراد مستقل یا مبتدی دور از دسترس باشد، اما توجه به این نکته مهم است که این فناوری هنوز جدید است و احتمالاً با گذشت زمان در دسترس تر، همه جا حاضر و مقرون به صرفه تر خواهد شد.

چرا نباید از آن استفاده کنم. پروکسی ها؟

چند دلیل وجود دارد که پروکسی ها ممکن است مشکلاتی را ارائه دهند.

اول این است که فرایند اتصال مجدد و پیوند مجدد به نسخه های اولیه دوربین می تواند گاهی دشوار یا تقریبا غیرممکن باشد بسته به ماهیت پراکسی های مورد استفاده و نحوه ایجاد پراکسی ها.

به عنوان مثال، اگر نام فایل، نرخ فریم یا سایر ویژگی‌های اصلی با تصاویر اولیه دوربین مطابقت نداشته باشد، اغلب فرآیند پیوند مجدد در مرحله ویرایش آنلاین می‌تواند بسیار دشوار باشد، یا بدتر از آن، انجام بدون ردیابی مجدد دستی و جستجوی فایل های منبع مطابق با دست غیرممکن است.

این که بگوییم این یک سردرد خواهد بود، نسبت به آن دست کم گرفته شده است.

پراکسی‌هایی که ضعیف تولید می‌شوند اغلب می‌توانند بیشتر از ارزششان دردسرساز شوند ، بنابراین تمرین خوبی است که قبل از اینکه خیلی عمیق در ویرایش خود وارد شوید، جریان کار را آزمایش کنید. در غیر این صورت، شما می توانید برای چند روز و شب طولانی در آنجا باشید تا راه خود را به آنجا بیابیدخام دوربین و در نهایت محصولات تحویلی نهایی خود را چاپ کنید.

علاوه بر این، پراکسی ها ذاتاً کیفیت بالایی ندارند و اطلاعات عرض جغرافیایی و فضای رنگی کامل را ندارند که فایل های خام خواهند داشت.

ممکن است این موضوع برای شما نگران کننده نباشد، به خصوص اگر به دنبال انجام کار خارج از سیستم NLE خود نیستید و با VFX/Color Grading خارج از آن ارتباط برقرار نمی کنید یا دنباله را به یک ویرایشگر نهایی/آنلاین منتقل نمی کنید. .

اگر همه چیز را در سیستم خود نگه می‌دارید و تنها مال شماست، احتمالاً نیازی به نگرانی در مورد نگرانی‌های کیفیت پروکسی‌ها نخواهید داشت و می‌توانید به سادگی آنها را مطابق میل خود تولید کنید - یعنی هر چیزی که باعث برش فیلم شود و رسیدگی برای شما در زمان واقعی.

با این وجود، هرگز نباید تنها بر اساس فایل های پراکسی خود، خروجی نهایی ایجاد کنید، زیرا این امر می تواند منجر به کاهش شدید کیفیت در خروجی نهایی شود.

چرا؟ از آنجا که فایل های پراکسی قبلاً به طور قابل توجهی فشرده شده اند ، و اگر می خواهید دوباره آنها را در خروجی نهایی فشرده کنید، صرف نظر از کدک خود (بدون تلفات یا عدم تلفات)، جزئیات و اطلاعات بیشتری از تصویر را نادیده خواهید گرفت. و محصول نهایی مملو از مصنوعات فشرده سازی، نوارها و موارد دیگر را می سازد.

به طور خلاصه، هر زمان که از رسانه پراکسی استفاده می کنید، باید مسیر پیوند مجدد/اتصال مجدد به فایل های خام دوربین خود را قبل از خروجی نهایی طی کنید، صرف نظر از کیفیتی که ممکن است داشته باشند.

اگر این کار را انجام دهید، گناهی بزرگ در برابر کار سخت و تلاش خستگی ناپذیری است که برای به دست آوردن این تصاویر منبع با وضوح بالا انجام شده است. و این یک راه مطمئن است که دیگر هرگز در این صنعت استخدام نشوید.

اگر نخواهم پروکسی تولید کنم اما همچنان بخواهم قابلیت پخش و ویرایش در زمان واقعی را داشته باشم، چه؟

اگر گزینه های بالا خیلی گران هستند، خیلی وقت گیر هستند، یا به سادگی می خواهید با فایل های خام دوربین اصلی کار کنید و فورا ویرایش را انجام دهید، یک راه نسبتاً ساده برای انجام این کار در NLE انتخابی شما وجود دارد. .

ممکن است همیشه کار نکند، مخصوصاً اگر فیلمی که در حال کار با آن هستید، برای رایانه شما بسیار فشرده یا پر حجم باشد، اما اگر علاقه ای به کار با آن ندارید، ارزش امتحان کردن را دارد. فایل های پروکسی در خط لوله تصویربرداری پس از تولید شما.

ابتدا، یک جدول زمانی جدید ایجاد کنید و وضوح جدول زمانی خود را روی چیزی شبیه به 1080×1920 تنظیم کنید (یا هر وضوحی که سیستم شما معمولاً به خوبی از عهده آن برمی‌آید).

سپس تمام رسانه های منبع با وضوح بالا را در این دنباله قرار دهید. NLE شما احتمالاً از شما می پرسد که آیا می خواهید وضوح دنباله خود را برای مطابقت تغییر دهید، حتماً "نه" را انتخاب کنید.

در این مرحله فیلم شما احتمالاً به نظر می رسد که بزرگنمایی شده و به طور کلی اشتباه است، با این حال، رفع آن آسان است. به سادگی تمام رسانه ها را در دنباله انتخاب کنید و اندازه آن را به طور یکنواخت تغییر دهید تا اکنون بتوانید کامل را ببینیدقاب در مانیتور پیش نمایش/برنامه.

در Premiere Pro، انجام این کار آسان است. شما به سادگی می توانید تمام فیلم ها را انتخاب کنید و سپس روی هر کلیپ در جدول زمانی کلیک راست کنید، "Set to Frame Size" را انتخاب کنید ( مراقب باشید "Scale to Frame Size" را انتخاب نکنید ، این گزینه شبیه به نظر می‌رسد اما بعداً غیر قابل برگشت/تغییر است ).

تصویر صفحه را در اینجا ببینید و توجه داشته باشید که چقدر این دو گزینه به طور خطرناکی با هم بسته شده اند:

اکنون تمام فیلم های 8K شما باید به درستی در فریم 1080×1920 نمایش داده شوند. با این حال، ممکن است توجه داشته باشید که بازپخش هنوز خیلی بهبود نیافته است (اگرچه احتمالاً هنوز بهبود جزئی را در اینجا در مقایسه با ویرایش در یک توالی 8K بومی مشاهده خواهید کرد).

بعد، باید به مانیتور برنامه بروید. و روی منوی کشویی درست در زیر مانیتور برنامه کلیک کنید. باید به طور پیش فرض "کامل" بگوید. از اینجا می‌توانید انواع گزینه‌های وضوح پخش، از نصف، یک چهارم، تا یک هشتم، تا یک شانزدهم را انتخاب کنید.

همانطور که در اینجا مشاهده می‌کنید، به طور پیش‌فرض روی «کامل» تنظیم شده است. و گزینه‌های مختلف در اینجا برای پخش با وضوح پایین‌تر در دسترس هستند. (ممکن است 1/16 در دنباله شما خاکستری شده و در دسترس نباشد، اگر فیلم منبع شما کمتر از 4K باشد، همانطور که در اسکرین شات دوم در اینجا می‌بینید.)

بهترین قسمت؟ نیازی به اتصال مجدد یا پیوند مجدد و انجام یک ویرایش آنلاین دست و پا گیر از پراکسی های آفلاین خود نخواهید داشت، و اگر بعداً بخواهید دنباله خود را برای خروجی نهایی به 8K برگردانید، می توانید در صورت نیاز رسانه ها را بالا یا پایین کنید. 8> (به همین دلیل است که هرگز نباید عکس های خود را در جدول زمانی HD "مقیاس" کنید، فقط "تنظیم" ، در غیر این صورت این روش میانبر امکان پذیر نیست. ) .

مطمئن باشید، این فرآیند می تواند کمی پیچیده تر از آن چیزی باشد که من در اینجا ساده می کنم، و مسافت پیموده شده شما ممکن است متفاوت باشد، اما واقعیت این است که بالاترین وفاداری را از انتها ممکن می کند -به انتها در خط لوله تصویربرداری.

این به این دلیل است که شما فایل‌های خام اصلی دوربین را برش داده و با آن کار می‌کنید، نه با پروکسی‌های رمزگذاری‌شده - که طبیعتاً تقریب‌های پایین‌تری نسبت به فایل‌های اصلی دارند.

با این وجود، اگر پراکسی ها ضروری هستند، یا راهی برای بازپخش با فایل های خام دوربین وجود ندارد، ممکن است برش با پراکسی بهترین راه حل برای شما و گردش کار پس از تولید باشد.

افکار نهایی

مانند همه چیز در دنیای پس از تولید، پروکسی ها زمانی بهترین کار را دارند که به درستی تولید شوند و گردش کار به خوبی طراحی شده باشد. اگر هر دوی این عوامل در سرتاسر حفظ شوند، و اتصال مجدد/پیوند مجددگردش کار بسیار روان است، احتمالاً هرگز در خروجی نهایی خود مشکلی نخواهید داشت.

با این حال، مواقع زیادی وجود دارد که پراکسی ها شما را شکست می دهند، یا به سادگی برای نیازهای سرمقاله مناسب نیستند. جریان کار. یا شاید شما یک دستگاه ویرایش دارید که می‌تواند چهارده لایه موازی 8K را با افکت‌ها و تصحیح رنگ اعمال کند و حتی یک فریم را رها نکند.

با این حال، اکثر افراد در دسته دوم قرار نمی‌گیرند و باید یک مورد را پیدا کنند. گردش کاری که به بهترین وجه با سخت افزار آنها و نیازهای گردش کار تحریریه یا مشتری مطابقت دارد. به همین دلیل، پراکسی‌ها راه‌حلی عالی باقی می‌مانند، و راه‌حلی که (با کمی تمرین و آزمایش) می‌تواند تجربه ویرایش بلادرنگ را در سیستم‌هایی که در غیر این صورت مانع می‌شوند یا به سادگی قادر به همگام شدن با فایل‌های خام دوربین اصلی نیستند، به ارمغان بیاورد.

مثل همیشه، لطفاً نظرات و انتقادات خود را در بخش نظرات زیر با ما در میان بگذارید. روش ترجیحی شما برای کار با پراکسی چیست؟ یا ترجیح می دهید به طور کلی آنها را دور بزنید و فقط از رسانه منبع اصلی برش دهید؟