انیمیشن در همه جا وجود دارد. برای چندین دهه – در واقع، از داستان اسباب‌بازی در سال 1995 – انیمیشن‌های سه‌بعدی همه‌گیر بودند.

گرافیک‌های کامپیوتری کارتون‌ها را واقعی‌تر کردند. پیکسار و استودیوهای دیگر با استفاده از رایانه، فیلم‌های بلندی را خلق کردند تا تصاویری پاک‌نشدنی با داستان‌های عالی خلق کنند. در حالی که انیمیشن 3 بعدی هنوز در مولتی پلکس بسیار بزرگ است، انیمیشن های 2 بعدی سنتی بازگشت بزرگی در رسانه های دیگر داشته است .

چندی پیش، 2D قدیمی در نظر گرفته می شد. کارتون‌هایی که زمانی مورد تحسین قرار می‌گرفتند مانند لونی تونز، هانا باربارا و فیلم‌های کلاسیک دیزنی قدیمی و قدیمی به نظر می‌رسیدند. اما نه برای مدت طولانی: دو بعدی بازگشته است.

انیمیشن دو بعدی دقیقاً چیست؟ چه تفاوتی با سه بعدی دارد؟ چه چیزی باعث شد که شروع به محو شدن کند و چرا اکنون برگشته است؟ برای کسب اطلاعات بیشتر به ادامه مطلب بروید!

انیمیشن دو بعدی چیست؟

انیمیشن دو بعدی هنر ایجاد توهم حرکت در فضای دو بعدی است. حرکت فقط در جهت های محوری x یا y ایجاد می شود. طراحی‌های دوبعدی اغلب روی یک تکه کاغذ صاف و بدون عمق به نظر می‌رسند.

پویانمایی با قلم و کاغذ مدت‌هاست که وجود داشته است. اولین بار در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 توسعه یافت. انیمیشن های اولیه شامل کشیدن مکرر اشیاء در موقعیت های کمی متفاوت روی تکه های کاغذ یا کارت بود. سپس کارت ها به سرعت نمایش داده می شوند، که به این شکل ظاهر می شود که اشیاء در حال حرکت هستند.

این فرآیند در نهایت به قرار دادن تبدیل شد.عکس‌ها روی فیلم‌های متوالی، ایجاد تصاویر متحرک، و شکوفایی به چیزی که ما اکنون آن را انیمیشن دوبعدی می‌نامیم.

این نوع انیمیشن به طور گسترده برای فیلم‌های دیزنی، لونی تونز و دیگر فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی محبوب استفاده می‌شد. احتمالاً برخی از فیلم‌های اصلی قدیمی میکی موس، از جمله کشتی بخار ویلی را دیده‌اید.

اگر شما هم مثل من در دهه 70 بچه بودید، احتمالاً با تماشای آنها هر شنبه صبح بزرگ شده اید.

روش کلاسیک انیمیشن تا قبل از ظهور گرافیک های متحرک کامپیوتری تقریباً سی سال پیش.

انیمیشن دو بعدی با سه بعدی چه تفاوتی دارد؟

انیمیشن دوبعدی از نظر ظاهر و حرکت اشیا و پس زمینه با سه بعدی متفاوت است.

به جای محدود شدن به محور x-y، 3D بعد سومی را در امتداد محور z اضافه می کند. این به اشیاء عمق و احساس می دهد. ممکن است به نظر برسد که به سمت شما حرکت می کنند یا از شما دور می شوند. دوبعدی فقط می‌تواند از این طرف به سمت دیگر، بالا یا پایین یا ترکیبی از این دو حرکت کند.

اشیاء و پس‌زمینه‌ها در سه‌بعدی نیز می‌توانند بافتی داشته باشند. ترکیب حرکت در هر جهت و ظاهر بافت به انیمیشن سه بعدی ظاهر واقعی تری می بخشد.

چه اتفاقی برای انیمیشن دو بعدی افتاد؟

کارتون‌های کلاسیک، که بسیاری از آنها آثار هنری مشروع هستند، بسیار دقیق و پیچیده بودند.

هنرمندان باید بنشینند و هر فریم را بکشند. همانطور که فناوری کامپیوتر به طور گسترده ای گسترش یافتدر دسترس است، بسیاری از فیلم‌های دوبعدی از نرم‌افزار استفاده می‌کنند تا فرآیند را آسان‌تر کنند.

همانطور که این فناوری‌ها تکامل یافتند، انیمیشن با آن تکامل یافت - و 3D متولد شد. هنر ترسیم سکانس های متحرک فریم به فریم به آرامی محو شد.

پویانمایی سه بعدی با ظاهر و احساس واقع گرایانه خود با محبوبیت Toy Story، A Bug's Life، و Monsters, Inc.

در حالی که فیلم‌های پیکسار دیزنی در این فناوری پیشرو بودند (و همچنان هستند)، استودیوهای دیگر به زودی از آن پیروی کردند.

کارتون‌های دوبعدی نزد برخی از برندهای خاص مانند سیمپسون‌ها (طولانی‌ترین مجموعه تلویزیونی آمریکایی با فیلمنامه‌های پربیننده) محبوب باقی ماندند، اما در بیشتر موارد، سه بعدی پس از سال 1995، نه تنها در فیلم‌ها، بلکه در تلویزیون، ویدیو، قدرت را به دست گرفت. بازی‌ها و موارد دیگر.

چرا محبوبیت انیمیشن دوبعدی در حال افزایش است؟

در حالی که محبوبیت آن برای مدتی کمرنگ شد، انیمیشن دو بعدی هرگز به طور کامل ناپدید نشد. همیشه انیماتورهای قدیمی بودند که می خواستند شکل هنری را حفظ کنند.

نه تنها ناپدید نشد، بلکه استفاده از آن اکنون در حال افزایش است. احتمالاً اکنون به همان اندازه دوبعدی می بینیم.

فیلم های آموزشی و یادگیری متحرک با افزایش فعالیت های کار از خانه و یادگیری از راه دور بسیار محبوب شده اند. حتی بازی‌های ویدیویی دوبعدی نیز در حال بازگشت هستند.

فراموش نکنید: سیمپسون‌ها به همراه مجموعه‌های انیمیشن دوبعدی متعدد دیگری مانند Family Guy، South Park و غیره همچنان در اطراف هستند. ما همچنان شاهد فیلم‌های بلند انیمیشن دو بعدی هستیمتئاتر و در نتفلیکس، هولو، و آمازون پرایم.

همه ما می توانیم انیمیشن بسازیم

پس چرا فناوری دو بعدی در حال افزایش است؟ اکنون برنامه های زیادی وجود دارد که می تواند تقریباً به هر کسی در ایجاد انیمیشن کمک کند.

من نمی گویم که هر کسی می تواند یک انیماتور درجه یک باشد - که هنوز هم مهارت ها و استعدادهای ویژه ای می طلبد - اما به بسیاری از آماتورها این توانایی را می دهد که سرگرم شوند و انیمیشن های الهام بخش بسازند.

این تنها یکی از عواملی است که به تجدید حیات دوبعدی کمک کرده است: تقریباً هر کسی می‌تواند فیلم‌های کوتاه ساده بسازد، به آنها اجازه می‌دهد بخندند، در رسانه‌های اجتماعی اظهارنظر کنند، یا شاید اسکار بگیرند.

سادگی <11

ایجاد انیمیشن دوبعدی بسیار ساده تر است، بنابراین این دلیل دیگری برای استفاده از آن است. اگر تا به حال یک فیلم انیمیشن سه بعدی پیکسار را تماشا کرده اید، کافی است به تیتراژ فیلم نگاهی بیندازید تا ببینید که برای ساخت چنین تولیدی به چند نفر نیاز دارید.

اگرچه فناوری رایانه به انجام بسیاری از کارها کمک می کند، پیچیدگی آن را کاهش نمی دهد. 2 بعدی را می توان به سرعت با تعداد محدودی از مشارکت کنندگان ایجاد کرد. با برنامه مناسب، حتی یک نفر می‌تواند یک فیلم کوتاه بسیار خوب بسازد.

فقط ارزان‌تر است

از آنجایی که ساده‌تر است و به منابع کمتری نیاز دارد، ساخت دو بعدی ارزان‌تر است. می توان آن را برای کسری از هزینه نمایش های سه بعدی ایجاد کرد.

این هزینه به خوبی به دنیای تبلیغات و همچنین عرصه های آموزشی و آموزشی کمک می کند.شرکت‌ها، مربیان و معلمان می‌توانند با یک فیلم کوتاه هیجان‌انگیز که با بودجه‌ای کم یا کم تولید شده است، نکات خود را به دست آورند.

بازیگری لازم نیست

از آنجایی که در دسترس بودن دوربین‌ها گسترده شده است، همچنین باعث افزایش تولید محتوا شده است.

تقریباً همه یک دوربین در تلفن خود دارند—همه می‌توانند یک ویدیو بسازند. اما نیاز به بازیگر دارد. بازیگران هزینه زیادی دارند، و ممکن است منتظر ماندن در دسترس آنها زمان ارزشمندی باشد.

ایجاد انیمیشن نیازی به بازیگر ندارد. این باعث می‌شود که آن را ارزان‌تر، سریع‌تر خلق کنید، و نیازی به پیدا کردن بازیگر خاصی که متناسب با نقش شما باشد نیست. شما می توانید هر شخصیتی را که می خواهید بسازید.

تنها کاری که باید انجام دهید این است که صداهایی برای آنها پیدا کنید. این گزینه در عرصه تبلیغات و آموزش عالی عمل می کند، که یکی از دلایل اصلی افزایش سرسام آور دو بعدی است.

ارزش هنری

روش کلاسیک ترسیم هر فریم و لایه بندی شفافیت ها بر روی پس زمینه وقت گیر بود و بیشتر با نرم افزارهای کامپیوتری جایگزین شده است.

همانطور که گفته شد، انجام این کار هنری بود. به همین دلیل، دو بعدی به طور کامل از بین نرفته است.

بعضی از انیماتورها هنوز به روش های کلاسیک اعتقاد دارند و از آن لذت می برند. نوستالژی و قدردانی از این نوع هنر اغلب آن را زنده نگه می دارد. این به بازگرداندن آن به نسل‌های جدیدتر کمک می‌کند تا یاد بگیرند و خودشان را روی آن قرار دهند.

کلمات پایانی

در حالی که انیمیشن دو بعدی یک باردر پشت صندلی سه بعدی قرار گرفت، روش کلاسیک بازگشت بزرگی داشته است. سادگی و سهولت ایجاد آن، آن را به یک راه حل کم هزینه برای بسیاری از کاربردها تبدیل کرده است.

شما احتمالاً متوجه فراوانی انیمیشن های دو بعدی در تلویزیون و تبلیغات شده اید. در حال حاضر، به نظر می رسد که دو بعدی آینده ای طولانی و روشن دارد.

آیا تا به حال انیمیشن دو بعدی ایجاد کرده اید؟ از تجربیات خود با ما در میان بگذارید. ما دوست داریم از شما بشنویم.